Tatarak zwyczajny

Tatarak zwyczajny – ( Acorus calamus )

Tatarak jest byliną, rośnie nad brzegami jezior i stawów, a także nad brzegami wolno płynących rzek. Roślina ta występuje w całej Europie, w Środkowej i Wschodniej Azji, a także w Ameryce Północnej.
Inne nazwy: tatarak pospolity, kalmus, łącz, łobzie, lepich, bluszcz, ajer, szuwar, tatarskie ziele, tatarczuch.

Surowce lecznicze
W celach leczniczych wykorzystywane są kłącza tataraku.

Substancje lecznicze
Kłącza tataraku zawierają olejek eteryczny, którego głównym składnikiem są związki seskwiterpenowe. Ponadto w tataraku występują związki gorzkie, garbniki, aminy, węglowodany, kwasy organiczne i sole mineralne.

Zbiór i konserwacja
Kłącza tataraku wydobywa się wiosną lub jesienią. Po umyciu i okorowaniu można je suszyć w suszarniach w temperaturze nie wyższej niż 35°C. Po wysuszeniu należy je przechowywać w szczelnie zamkniętych naczyniach i chronić przed światłem.

Działanie;
żołądkowe, rozkurczowe, wzmacniające, uspokajające.

Związki czynne zawarte w kłączach tataraku pobudzają aktywność przewodu pokarmowego, zwiększając wydzielanie soku żołądkowego, przyspieszają trawienie i przyswajanie pokarmów. Powodują zwiększenie produkcji mukopolisacharydów – substancji, z których tworzy się w żołądku warstwa ochronna śluzu, zabezpiecza ona przed samostrawieniem. Olejki eteryczne i substancje gorzkie z kłączy tataraku zwiększają produkcję żółci przez wątrobę, a także zwiększają wytwarzanie moczu przez nerki. W stanach wzmożonego napięcia i skurczu mięśni jelit i dróg żółciowych – powodują rozluźnienie mięśni ,oraz przywrócenie prawidłowej czynności skurczowej jelit i dróg żółciowych. Znoszą przykre objawy bólów i kolek, jakie towarzyszą takim stanom.

Tatarak zawiera substancje bakteriobójcze, co jest korzystne w przypadkach nadmiernej fermentacji w jelitach.

Tatarak występujący w Polsce wykazuje słabe działanie uspokajające, natomiast tatarak rosnący w Indiach i w Kanadzie może być używany jako środek nasenny.

Tatarak jest użyteczny w leczeniu stanów zapalnych dziąseł, bólów zębów, w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, w leczeniu choroby wrzodowej. Kłącze tataraku może być używane do żucia przy bólach zębów.

Odwary z tataraku należy używać w przypadkach łupieżu do wcierania w skórę głowy.

Olejek tatarakowy może być używany do wcierań przeciwbólowych w przypadkach bólów stawów, gośćcu oraz nerwobólach.