Aloes uzbrojony – ( Aloe ferox )
Jest wiele odmian tej rośliny, ale żadna z nich nie występuje w stanie naturalnym w naszym kraju. Ojczyzną aloesu jest Afryka Południowa, Madagaskar, ale jest uprawiany także w Ameryce Południowej, na Antylach, na Półwyspie Arabskim i w Indiach. W Polsce jest hodowany jako roślina szklarniowa lub doniczkowa – aloes drzewiasty. Ta wiecznie zielona roślina ma na brzegach mięsistych liści drobne kolce. Bardzo rzadko zakwita w czasie uprawy w doniczce. Kwiaty ma czerwonopomarańczowe, osadzone na kłosowatym pędzie. Od czasów starożytnych przypisywano aloesowi właściwości równe niemal korzeniom żeń-szenia. Przypuszcza się, że aloes ma właściwości przeciwnowotworowe, których wprawdzie dotychczas badania nie potwierdziły, ale wykryto wiele substancji o właściwościach leczniczych.
Surowce lecznicze;
W leczeniu wykorzystywane są liście aloesu, który możemy wyhodować sami lub alona – zestalony sok uzyskiwany z liści aloesu przysyłany z miejsc uprawy do Europy. Sok ten jest surowcem do produkcji wielu leków.
Substancje lecznicze;
Liście aloesu zawierają antrazwiązki, z których głównym jest aloina, mikroelementy a przede wszystkim żelazo, mangan, cynk, miedź, bor, molibden oraz magnez. Ponadto substancje śluzowe, żywice, substancje gorzkie oraz tzw. biogenne stymulatory, które są prawdopodobnie związkami metali z witaminami i kwasami organicznymi.
Działanie;
przeczyszczające, żółciopędne, wzmacniające, poprawiające przemianę materii i dermatologiczne.
Antrazwiązki zawarte w aloesie sprawiają, że wyciągi z tej rośliny są bardzo skutecznymi, łagodnymi preparatami przeczyszczającymi, działającymi po 12-14 godzinach od spożycia. Czynne związki zawarte w aloesie pobudzają wydzielanie soku żołądkowego i żółci, ułatwiają trawienie. Aloes ma działanie bakteriobójcze, zapobiega więc nadmiernej fermentacji w jelitach. Jest polecany dla ludzi cierpiących na zaburzenia pracy przewodu pokarmowego. Korzystnie wpływa na skórę, może być polecany w oparzeniach skóry po naświetlaniach rentgenowskich.
Homeopatia zaleca aloes jako lek w chorobach alergicznych. Okłady z aloesu polecane są na trudno gojące się rany. W chorobach oczu takich, jak stany zapalne i zwyrodnienia rogówki i siatkówki oraz zanik nerwów wzrokowych także pomocnym może być aloes. W stomatologii aloes stosujemy w leczeniu chorób przyzębia i zapaleniach śluzówek jamy ustnej. Aloes może być korzystny w leczeniu zapaleń zatok obocznych nosa, a także w nerwobólach, odmrożeniach i owrzodzeniach.
Prace W. Piłatowa nad biogennymi stymulatorami zawartymi w aloesie wykazały, że są one dobrze rozpuszczalne w wodzie i nie ulegają zniszczeniu przez sok żołądkowy, ponadto dobrze są wchłaniane w przewodzie pokarmowym.