Babka lancetowata – ( Plantago lanceolata )
Rośnie na suchych łąkach, pastwiskach, miedzach i trawnikach w całym kraju. Roślina ta występuje w całej Europie i w Azji aż do Himalajów.
Inne nazwy: babka wąskolistna, języczki polne, żywiec.
Surowce lecznicze
W leczeniu wykorzystuje się najczęściej liście, a czasem także nasiona.
Substancje lecznicze
Najważniejsze substancje lecznicze to glikozyd, aukubina, garbniki, śluzy, flawonoidy, sole mineralne, wśród nich krzemionka i związki cynku, z witamin przede wszystkim witamina C.
Zbiór i konserwacja
Liście babki zbiera się w czasie kwitnienia, zwykle w lipcu i sierpniu. Suszyć należy rozkładając cienką warstwą, co jest ważne, bowiem liście pogniecione czy ułożone w zbyt grube warstwy brunatnieją i tracą właściwości lecznicze. Suszenie powinno odbywać się w miejscach przewiewnych, ocienionych, lub w suszarniach, w temperaturze nie wyższej niż 50° C.
Działanie;
żołądkowe, wykrztuśne, przeciwzapalne, osłaniające, przeciwbakteryjne, przeciwbiegunkowe.
Od wieków używano liści babki do leczenia ran, zwłaszcza trudno gojących się, ropiejących, czyraków i oparzeń. I dzisiaj babka ma podobne zastosowanie, a ponadto stosowane doustnie odwary i napary z liści babki są dobrym lekiem w przypadku biegunek, stanów zapalnych przewodu pokarmowego. Znoszą skurcze mięśni gładkich jelit, zwiększają nieco wydzielanie soków żołądkowych, co ułatwia trawienie.
Śluzy z liści babki działają osłaniająco na przewód pokarmowy i chronią błonę śluzową przed samostrawieniem. Właściwości te są szczególnie cenne w przypadku choroby wrzodowej powodującej nadmierną produkcję kwasu solnego w żołądku. Związki czynne zawarte w babce zwiększają także ilości śluzu wytwarzanego w oskrzelach, rozrzedzają go, co ułatwia oczyszczanie się dróg oddechowych i znosi suchy, uporczywy kaszel. Wyciągi z liści babki mogą być korzystne w leczeniu stanów zapalnych spojówek i powiek, a także w stanach zapalnych i świądzie sromu. W leczeniu zapaleń spojówek mogą także być wykorzystane napary z nasion babki. W leczeniu może także być wykorzystany liść babki zwyczajnej (o liściach okrągłych – Plantago maior). Roślina ta zawiera związki o podobnym składzie jak babka lancetowata, chociaż w innej proporcji.
Babka ta ma mniej garbników, natomiast więcej śluzów i pektyn. Stąd główne jej zastosowanie to leczenie chorób przewodu pokarmowego, jak przewlekle nieżyty, bezkwaśność soku żołądkowego, choroba wrzodowa oraz uszkodzenia błony śluzowej żołądka czy jelit przez toksyny bakteryjne, spożyte przypadkowo lub celowo trucizny. Na skórę babka zwyczajna działa podobnie jak lancetowata, natomiast ma mniejsze właściwości wykrztuśne. Stosuje się babkę zwyczajną głównie w postaci naparów lub odwarów zalewając i łyżkę suszonych liści i szklanką wrzątku.