Wyka bób, bób to gatunek jednorocznej rośliny z rodziny bobowatych. Obecnie nie występuje już w stanie dzikim i nie jest znane miejsce jego pochodzenia. Jest powszechnie uprawiany jako warzywo. Ma jedną odmianę – bobik, który różni się smuklejszym pokrojem, nieco wyższą łodygą, dłuższymi liśćmi i mniejszymi, niemal kulistymi nasionami, o czerwonym lub brunatnym kolorze.
Zastosowanie:
Roślina jadalna, używana w wielu kuchniach świata;
Odmiana bobik uprawiana jest na paszę.
Bób uprawiany był w basenie Morza Śródziemnego od dawna, prawdopodobnie już w okresie neolitu. Świadczą o tym wykopaliska w Jerychu. Najstarsze jego znaleziska w Starożytnym Egipcie pochodzą z okresu 2500-2300 lat p.n.e. W Starożytnym Egipcie bób odgrywał rolę kultową. Ponieważ uważany był za „pokarm umarłych”, kapłani go nie spożywali; podobnie pitagorejczycy. Pliniusz Starszy pisał, że wśród roślin strączkowych Rzymianie najbardziej cenią bób. Nasiona bobu odnaleziono w ruinach Troi.
W Chinach reprezentowany jest najwcześniej ze znaleziska z okresu neolitycznej kultury Longshan, ale nie jest to pewne. Przyjmuje się, że został wprowadzony z Bliskiego Wschodu dużo później, ok. II w. p.n.e.
Bób był wartościowym pokarmem, umożliwiającym ludziom długie przetrwanie w obleganych twierdzach.
W latach 1910-1913 z siewek bobu wyizolowano aminokwas – lewodopę. Chociaż początkowo nie przypisywano mu żadnej roli fizjologicznej związek chemiczny okazał się skutecznym lekiem na chorobę Parkinsona i od roku 1961 jest stosowany w terapii. W organizmie człowieka ulega przekształceniu do dopaminy, której niedobór stwierdza się u osób chorych. Bób jako naturalne źródło lewodopy może być wykorzystywany w leczeniu choroby Parkinsona.