Arnika górska – ( Arnica montana )
Arnika rośnie w lasach iglastych, na brzegach lasów, polanach. W Polsce spotkać ją można na Suwalszczyźnie, w Puszczy Białowieskiej, na Mazurach, Pomorzu, Podlasiu, Małopolsce oraz w Sudetach i Karpatach Wschodnich. Spotykana jest także w podgórskich rejonach Alp. Roślina ta podlega ochronie gatunkowej i zbiór jej jest zabroniony. Może być uprawiana, jednak uprawa jej jest dość trudna. Inna nazwa tej rośliny to kupalnik.
Surowce lecznicze
W celach leczniczych zbiera się głównie koszyczki kwiatowe, a także łodygi i korzenie.
Substancje lecznicze
Kwiaty, łodygi i korzenie zawierają olejek eteryczny, flawonoidy, fenolokwasy, alkohole trójterpenowe, goryczki, karotenoidy i garbniki.
Zbiór i konserwacja
Zbiór arniki odbywa się w porze kwitnienia. Korzenie i kłącze wykopuje się jesienią. Suszenie kwiatów powinno odbywać się w miejscach ocienionych, przewiewnych. Korzenie można suszyć na słońcu.
Działanie;
przeciwzapalne, przeciwobrzękowe, przeciwzakrzepowe, ściągające, wzmacniające serce i naczynia.
Substancje czynne zawarte w arnice są dobrym lekiem w przypadku obrzęków i krwiaków po urazach i stłuczeniach. Przyspieszają wchłanianie, zmniejszają ból i wzmacniają ściany naczyń. Zapobiegają wykrzepianiu krwi w naczyniach żylnych. Arnika może być polecana w przypadkach oparzeń i odmrożeń I° i II°, a także w innych chorobach skóry, takich jak stany zapalne, owrzodzenia, czyraki. Arnika znosi bóle korzonkowe, bóle kostne, nerwobóle.
Przetwory arniki należy stosować ostrożnie, bowiem stosunkowo łatwo można je przedawkować, co z kolei może objawiać się podrażnieniem skóry aż do zropienia włącznie. Nie wolno stosować arniki na otwarte rany, oparzenia III°.
Doustne przyjmowanie preparatów arniki poprawia pracę przewodu pokarmowego, powodując zwiększone wytwarzanie soku żołądkowego i żółci. Arnika przyspiesza przemianę materii. Znosi stany skurczowe w przewodzie pokarmowym. Poprawia krążenie krwi w mózgu i naczyniach wieńcowych oraz w naczyniach kończyn.
Homeopatia zaleca stosowanie arniki w przypadkach miażdżycy przebiegającej z nadciśnieniem tętniczym, w zapobieganiu zapaleniom żył po porodach i operacjach.
Arnikę również doustnie należy stosować ostrożnie, bowiem w dużych dawkach wywołuje silne przekrwienie błony śluzowej żołądka, wymioty, biegunkę, a także osłabienie pracy serca i zwężenie źrenic oraz bóle głowy. Doustne przyjmowanie preparatów arniki przeciwwskazane jest w ostrych i podostrych stanach zapalnych żołądka i jelit, podczas leczenia