Chaber bławatek – ( Centaurea cyanus )
Roślina pospolita, rośnie w całym kraju, często na glebach ubogich, na nieużytkach, ugorach i miedzach. Występuje jako chwast w uprawach zbóż i okopowych. Kwitnie od maja do września. Inne nazwy: bławat, modrak, bławatek, wasilek, chaber zbożowy, wołoszek.
Surowce lecznicze
Dla celów leczniczych zbiera się kwiaty języczkowe (niezupełnie rozwinięte, mające wygląd pędzelków).
Substancje lecznicze
Kwiaty chabru zawierają antocyjany, z których najważniejszymi są cyjanina i pelargina, kwasy organiczne, niewielkie ilości garbników i sole mineralne, a przede wszystkim duże ilości manganu.
Zbiór i konserwacja
Kwiaty zbieramy jeszcze niezupełnie rozwinięte, mające wygląd pędzelków, tzw. kwiaty języczkowe. Należy wyskubywać z koszyczków niebieskie płatki i suszyć w miejscach przewiewnych, ocienionych, w temperaturze nie wyższej niż 35°C. Po wysuszeniu prawidłowo zebrane płatki nie tracą barwy. Jeżeli wśród ususzonych płatków dużą część stanowią jasne i wypłowiałe, oznacza to, że zebrano je nazbyt rozwinięte. Suszone kwiaty chabru należy przechowywać w szczelnie zamkniętych pudełkach.
Działanie;
moczopędne, przeciwzapalne.
Związki czynne zawarte w kwiatach chabru mają łagodne działanie moczopędne, mogą być stosowane w chorobach z upośledzoną czynnością wytwarzania moczu przez nerki, w zespole nerczycowym, w niewydolności krążenia, w zapaleniach kłębków nerkowych i zapaleniach miedniczek nerkowych. Zapobiegają tworzeniu się złogów w drogach moczowych.
Wyciągi z chabru są skuteczne w stanach zapalnych oczu, a mianowicie w zapaleniach spojówek, zapaleniach brzegów powiek, w nadwrażliwości na promienie słoneczne, a także w przypadkach nadwrażliwości na promieniowanie z ekranów telewizorów. Wyciągi z chabru mogą być używane do płukań i kompresów w zapaleniach błon śluzowych.