Dynia zwyczajna

Dynia zwyczajna – ( Cucurbita pepo )

W stanie naturalnym dynia występuje w Ameryce Środkowej, skąd do Europy dotarła po odkryciach Kolumba. W Polsce jest uprawiana w ogrodach i na działkach. Spośród wielu znanych odmian dyni w naszym kraju uprawia się dynię zwyczajną.

Surowce lecznicze
W leczeniu wykorzystuje się nasiona oraz owoce dyni.

Substancje lecznicze
Pestki dyni zawierają kukurbitacyny (związki terpenowe), fitosterole, fitynę, glikozyd peponozyd oraz alkaloid o nie ustalonym dotąd składzie chemicznym.

Owoce – poza cukrami i pektynami zawierają związki potasu, wapnia, magnezu i żelaza, z witamin: C, B1, PP oraz prowitaminę A.

Zbiór i konserwacja
Do celów leczniczych wykorzystuje się jedynie świeże pestki – nasiona i owoce dyni. Pestki wydobywa się z dojrzałych owoców, zwykle w sierpniu i we wrześniu.

Działanie;
nasiona – przeciwrobacze; owoce – dietetyczne.

Nasiona dyni od wielu wieków byty używane do zwalczania tasiemców: uzbrojonego, nieuzbrojonego, karłowatego, a także glist, owsików i tęgoryjca dwunastnicy. Właściwości przeciwrobacze nasion dyni wynikają z zawartości kukurbitacyn, które są dobrze rozpuszczalne w wodzie i łatwo przenikają do ciał pasożytów przewodu pokarmowego. Związki te powodują porażenie układu nerwowego pasożyta. Istotną sprawą jest fakt, że związki te są toksyczne dla pasożytów, natomiast nie są wchłaniane przez organizmy leczonych ludzi czy zwierząt i nie drażnią przewodu pokarmowego.

Uprawiane odmiany dyni różnią się między sobą zawartością kukurbitacyn, a więc i siłą działania przeciwrobaczego. Podkreślić należy, że właściwości przeciwrobacze mają tylko świeże nasiona dyni. Po wysuszeniu tracą te właściwości.

Owoce dyni ze względu na walory dietetyczne mogą być używane do przyrządzania potraw, sałatek, konfitur. Dzięki zawartości witamin, mikroelementów, soli mineralnych i pektyn mogą być używane jako lek wspomagający w leczeniu wielu chorób. Owoce dyni mogą być polecane ludziom z miażdżycą, ze stwardnieniem tętnic, z nadciśnieniem tętniczym, a także w przypadkach obrzęków w niewydolności serca, nerek czy wątroby. Związki w nich zawarte działają moczopędnie, mogą być również używane przy leczeniu zaparć szczególnie u ludzi otyłych.