Gryka tatarka to gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Występuje w klimacie umiarkowanym. Pochodzi ze środkowej Azji. Współcześnie gatunek traktowany jest raczej jako chwast upraw gryki zwyczajnej, choć rośnie też w uprawach zbóż, łubinu oraz częściej niż gryka zwyczajna także w miejscach ruderalnych. Tatarka uprawiana jest jako roślina spożywcza głównie w Tybecie, Mongolii i Chinach.
Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do września, owocuje od czerwca do października.
Zastosowanie
Obok gryki zwyczajnej stanowi przykład tzw. zboża rzekomego. W Europie gryka tatarka uprawiana jest niemal wyłącznie na zieloną paszę, podczas gdy w Azji używana jest także do wyrobu mąki. Uprawiana jest zwłaszcza w obszarach górskich, np. w Himalajach. Uprawiana w wielu górzystych regionach; w Chinach, Mongolia Wewnętrzna, Tybet i Junnan. Do krajów, w których uprawia się tatarkę należą także Rosja (na Dalekim Wschodzie), bywa uprawiana także w Ameryce Północnej.
Ponieważ jest dużo bardziej gorzka w smaku od gryki zwyczajnej, tam gdzie możliwe jest uprawa bardziej wartościowego gatunku – została przezeń wyparta jako roślina spożywcza.
Za goryczkę odpowiedzialna jest m.in. wysoka zawartość rutyny, ponad stokrotnie więcej od gryki zwyczajnej. Nawet niewielka domieszka owoców tatarki do gryki zwyczajnej znacząco zmniejsza wartość przerobową plonu. Jako chwast w uprawach gryki zwyczajnej jest tym bardziej kłopotliwa, że z powodu silniejszego wzrostu, przy cyklicznym używaniu do siewu nasion zbieranych z pola, w kolejnych latach jej udział w zasiewach sukcesywnie wzrasta.