Gryka zwyczajna

Gryka zwyczajna to gatunek rośliny z rodziny rdestowatych. Występuje w klimacie umiarkowanym. Roślina jednoroczna. Kwitnie od lipca do sierpnia, jest obcopylna. Najważniejsi zapylacze to pszczoły i muchówki. Pochodzi ze wschodniej i środkowej Azji. W Polsce jest gatunkiem uprawianym, czasami przejściowo dziczejącym.

Zastosowanie
Roślina lecznicza, wartości odżywcze

Wartości odżywcze ziarna
Nasiona gryki zawierają od 10 do 16% białka w zależności od strefy uprawy. Są one cenniejsze niż białka zbóż, a zbliżone wartością i strawnością do białek roślin strączkowych.

Sztuka kulinarna:
Z ziaren gryki zwyczajnej wytwarza się następujące półprodukty spożywcze:
kasza gryczana
mąka gryczana
płatki gryczane
otręby gryczane

W kuchni polskiej wykorzystuje się głównie kaszę gryczaną, rzadziej mąkę. Ze skrobi gryczanej przyrządza się memilmuk – odmianę muk.

Roślina miododajna:
Miód gryczany należy do grupy miodów nektarowych.

Surowiec zielarski
Ziele gryki – całe lub połamane nadziemne części, zebrane we wczesnym okresie kwitnienia przed owocowaniem i natychmiast wysuszone. Surowiec zawiera minimum 3,0% rutyny.
Liście gryki stosuje się w leczeniu żylaków, nadciśnienia tętniczego, krwawień z nosa i przewodu pokarmowego, a przede wszystkim dla wzmocnienia naczyń włosowatych

Skład chemiczny ziela:
Flawonoidy: głównie rutyna (witamina P), kwercetyna, hiperozyd, katechina, procyjanidyny. Także kwasy organiczne: galusowy, kawowy, protokatechonowy i chlorogenowy.

Roślina paszowa:
Odpady z przerobu „ziarna, (łuski i pył) są cennym dodatkiem do pasz. Plewy i słoma wartością pokarmową zbliżone są do zbóż jarych, ale nie wolno ich używać do skarmiania białych zwierząt, u których powoduje tzw. gryczaną wysypkę.
Sadownictwo:
Suche łęty gryczane w czasie spalania wydzielają duże ilości dymu, co wykorzystuje się w sadownictwie do zadymiania kwitnących sadów w okresach wiosennych przymrozków.