Jeżyna fałdowana

Jeżyna fałdowana – ( Rubus Plicatus )

Krzew ten, pospolity w całym kraju, występuje w lasach iglastych i liściastych, na porębach, przy drogach całej Europy. Najwięcej gatunków jeżyn spotkać można w Ameryce Północnej.

Surowce lecznicze
W celach leczniczych wykorzystywane są owoce i liście.

Substancje lecznicze
Owoce poza cukrami zawierają kwasy organiczne, śluzy, witaminę C, witaminy z grupy B i prowitaminę A, flawonoidy, garbniki, sole mineralne – najwięcej związków potasu i magnezu. Liście zawierają duże ilości garbników.

Zbiór i konserwacja
Liście zbieramy młode, wyrośnięte, w pierwszej połowie lata i suszymy rozkładając cienką warstwą w miejscu przewiewnym, ocienionym.

Owoce zbieramy w końcu lata i na początku jesieni, kiedy dojrzeją. Suszymy początkowo w temperaturze 4O°C, dosuszamy w temperaturze 60°C.

Działanie;
ściągające, przeciwbiegunkowe, przeciwzapalne, moczopędne, poprawiające przemianę materii.

Liście jeżyn od czasów starożytnych były wykorzystywane jako lek w walce z chorobami skóry, takimi jak liszaje, wypryski, nie gojące się, ropiejące rany. Dziś polecane są ponadto w chorobie przeziębieniowej, grypie i chorobie reumatycznej.

W chorobach żołądka i jelit, w przewlekłych zapaleniach błony śluzowej, gdy w przewodzie pokarmowym nadmiernie rozwija się flora bakteryjna i pojawiają się skłonności do biegunek i wzdęć brzucha – pomocne będą liście jeżyn.

Wyciąg z liści może być używany jako środek wykrztuśny i uspokajający.

Owoce jeżyn, doskonały surowiec na przetwory – konfitury, soki, dżemy oraz kompoty i nalewki, są znakomitym środkiem regulującym pracę przewodu pokarmowego: niedojrzałe działają zapierająco, a przejrzałe przeczyszczająco. Owoce jeżyn mogą być polecane ludziom w okresie rekonwalescencji np. po ciężkich chorobach zakaźnych.

Korzystne są w leczeniu anemii, zawierają bowiem mikroelementy potrzebne do tworzenia krwinek czerwonych, m.in. żelazo i miedź. Dzięki zawartości prowitaminy A owoce jeżyn mogą być polecane ludziom z objawami niedowidzenia zmierzchowego i przedłużoną adaptacją wzroku do ciemności, co wskazuje na niedobory witaminy A, oraz ludziom z chorobami skóry, jak nadmierne rogowacenie naskórka.