Kasztanowiec zwyczajny – ( Aesculus hippocastanum )
Drzewo to rośnie w stanie naturalnym na Bałkanach oraz w Iranie. Do Europy Środkowej i Zachodniej dotarło jako drzewo parkowe, mylnie nazywane kasztanem.
Surowce lecznicze
W celach leczniczych zbiera się nasiona, kwiaty oraz korę, czasem także liście.
Substancje lecznicze
Nasiona kasztanowca zawierają escynę – mieszaninę saponin, flawonoidy, pochodne kumaryny, z których najważniejszymi są eskulina i eskuletyna.
Kwiaty zawierają escynę, flawonoidy, cukry, kwasy polifenolowe i garbniki.
W korze – występują głównie związki kumarynowe (eskulina i fraksyna), flawonoidy, garbniki i terpeny.
Zbiór i konserwacja
Korę zbiera się wiosny i suszy w suszarniach w temp. do 4O°C. Kwiaty (tylko białe) zrywać należy na początku kwitnienia w czasie suchej pogody. Suszyć w miejscach ocienionych, rozkładając cienką warstwą.
Nasiona (kasztany) zbieramy jesienią i suszymy w suszarniach w temperaturze do 60°C.
Działanie;
wzmacniające naczynia, przeciwzapalne, przeciw-obrzękowe, zatrzymujące krwawienia.
Związki czynne zawarte w nasionach i kwiatach kasztanowca mają wpływ na naczynia, podobnie jak witamina P, wzmacniają je, poprawiają elastyczność ścian, zapobiegają pękaniu przy niewielkich urazach, zmniejszają przepuszczalność naczyń i zmniejszają obrzęki. Działają przeciwzapalnie, szczególnie w przypadkach stanów zapalnych w żyłach i stanów zapalnych żylaków odbytu. Zapobiegają tworzeniu się zakrzepów wewnątrznaczyniowych, co jest szczególnie ważne w przypadkach nadkrzepliwości krwi oraz po dużych operacjach.
Także w przewodzie pokarmowym wyciągi z kasztanowca działają przeciwzapalnie i regulują rozwój flory bakteryjnej.
Kasztanowiec może być polecany w nieżytach żołądka, w biegunkach, przy braku łaknienia, w stanach skurczowych jelit. Wyciągi z kasztanowca mogą być polecane chorym z cukrzycowymi uszkodzeniami naczyń.
Wyciągi z nasion i kwiatów kasztanowca likwidują obrzęki powstałe na skutek stłuczeń, zwichnięć lub stanów zapalnych. Mogą być również stosowane w oparzeniach i odmrozinach, zapaleniach żył i owrzodzeniach na tle żylaków oraz zapaleniach ścięgien.
Homeopatia zaleca preparaty kasztanowca w zapaleniach gardła, przewlekłym nieżycie nosa oraz żylakach odbytu, którym towarzyszy uczucie „małego obcego ciała w odbycie” (A. Ożarowski „Ziołolecznictwo”). Również w razie bólu w okolicy lędźwiowej, który nasila się przy pochylaniu i chodzeniu, a także w obrzękach nóg występujących po długim marszu.
Medycyna ludowa polecała noszenie przy sobie lub wkładanie do łóżek nasion kasztanowca ludziom cierpiącym na choroby stawów pochodzenia reumatycznego oraz ludziom z innymi bólami stawów i kości.
Przeciwwskazaniem do stosowania kasztanowca jest ostra niewydolność nerek i ciąża.