Komosa biała, lebioda to gatunek rośliny jednorocznej zaliczany w różnych systemach klasyfikacyjnych do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. W górach występuje do tej wysokości, co uprawy rolnicze.
Roślina jednoroczna. Kwitnie od czerwca do października, jest wiatropylna. Gatunek azotolubny i roślina ruderalna, szczególnie często rosnąca na żyznych siedliskach antropogenicznych, zwłaszcza ruderalnych; na przydrożach, śmietniskach, rowach, nieużytkach, terenach kolejowych i poprzemysłowych.
Roślina uprawna:
W Europie była uprawiana aż do XVIII wieku. Obecnie jest lokalnie uprawiana w Azji. W uprawach buraków może być wykorzystywana jako roślina pułapkowa dla mszyc, które bardzo chętnie składają na niej jajka.
Roślina jadalna:
Nasiona i młode liście są jadalne. Młode liście bywają stosowane zamiast szpinaku. Mają dużo białka, węglowodanów, witaminy C, prowitaminy A. Starsze liście i nasiona są trujące.
Łatwo jednak pozbawić ich trujących składników – przed spożyciem muszą być gotowane, a wodę po gotowaniu odlewa się. Z nasion można przyrządzać mąkę i kasze. W Europie na tzw. przednówku, była zbierana i wykorzystywana do spożycia, jako warzywo. W Ameryce Południowej uprawiana jest spokrewniona z nią komosa ryżowa, będąca źródłem pożywnych nasion zbieranych na kaszę.
Roślina lecznicza:
Surowiec zielarski: korzeń i ziele.
Działanie: wewnętrznie pomaga przy kaszlu i przewlekłym zapaleniu oskrzeli, zewnętrznie stosowana była na rany. Obecnie nie jest używana w ziołolecznictwie.
Pyłki komosy u osób uczulonych powodują alergię.
Roślina trująca: pędy nadziemne i nasiona zawierają saponiny, kwas szczawiowy, alkaloidy i kwas oleanolowy. Roślina rosnąca na przeazotowanych glebach łatwo kumuluje azotany.
U ludzi, którzy spożyli komosę i przebywali na słońcu pojawiało się uczulenie słoneczne, objawiające się obrzękiem skóry i zmianą jej barwy, biegunką i silnym podnieceniem.