Malina właściwa – ( Rubus idaeus )
Krzew popularny w całym kraju i w całej Europie. Występuje w stanie naturalnym, jest również uprawiany. Rośnie głównie w lasach liściastych i na porębach, na skrajach lasów. Kwitnie od maja do sierpnia.
Inna nazwa: maliniak.
Surowce lecznicze
W leczeniu znalazły zastosowanie owoce i liście malin.
Substancje lecznicze
Liście maliny zawierają garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne, śluzy i dużo witaminy C.
Owoce poza cukrami zawierają duże ilości kwasów organicznych (cytrynowego, jabłkowego, askorbinowego, salicylowego), związki śluzowe, pektyny, antocyjany, sole mineralne, z których najważniejsze to związki żelaza i miedzi oraz witaminy C, witamina A, witaminy B, witamina PP.
Zbiór i konserwacja
Liście zbiera się wiosną i latem z młodych, tegorocznych pędów. Należy je zrywać bez ogonków i suszyć w miejscach ocienionych, przewiewnych.
Owoce powinno się zbierać przy suchej pogodzie, po obeschnięciu rosy, do naczyń emaliowanych, wiader lub dzbanków, bądź naczyń kamionkowych albo szklanych. Owoce na susz mogą być bardzo dojrzałe. Suszenie powinno odbywać się początkowo w temp. 30-40°C, potem 60°C.
Liście i owoce należy przechowywać w szczelnie zamykanych pudełkach.
Działanie;
liście – ściągające; owoce – napotne
Owoce malin są znanym środkiem napotnym, używanym w czasie przeziębień, angin, infekcji bakteryjnych i wirusowych przebiegających z gorączką. Po wypiciu naparu lub soku z malin, po upływie pół lub całej godziny występuje obfite pocenie. Nie udało się dotąd chemicznie wyizolować substancji, która to pocenie powoduje. W związku z dość dużą ilością puryn, jakie znaleźć można w owocach malin, nie powinni ich spożywać ludzie ze skazą moczanową oraz niewydolnością nerek.
Medycyna ludowa polecała maliny jako lek w przypadku niedokrwistości, co może być uzasadnione zawartością mikroelementów, związków żelaza i miedzi.
Liście malin dzięki zawartości garbników mają działanie ściągające i przeciwzapalne. Niszczą bakterie i mogą być używane jako lek przeciwbiegunkowy oraz lek w leczeniu nieżytów żołądka i jelit. Znoszą także bolesne skurcze mięśni gładkich w jelitach, macicy oraz w ścianach naczyń krwionośnych.
Stara medycyna tybetańska polecała liście malin w leczeniu nerwic, a zwłaszcza neurastenii, oraz w ostrych i przewlekłych zakażeniach.