Owies to rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych obejmujący około 35 gatunków (wiele z nich to rośliny uprawne), które w stanie dzikim występują w basenie morza Śródziemnego i Azji Środkowej, a w Polsce dziko występuje głównie owies głuchy (chwast). Rodzaj należący do rodziny wiechlinowatych, rzędu wiechlinowców
Zastosowanie:
Większość w rodzaju Avena stanowią gatunki dzikie i chwasty. Rośliną uprawną jest przede wszystkim Avena sativa, a pozostałymi uprawnymi są: A. strigosa, A. abyssinica, A. bizantina i A. fatua. Wyprodukowane w Polsce ziarno owsa w 80% przeznacza się na paszę, w 15% na materiał siewny, resztę na cele konsumpcyjne. Jednak coraz bardziej poznawane są właściwości chemiczne owsa i znajduje się dla niego coraz bardziej różnorodne zastosowanie:
w dietetyce, w lecznictwie, w przemyśle farmaceutycznym, kosmetycznym i chemicznym.
Rośliny jadalne:
Owies należy do stosunkowo młodych roślin uprawnych. Pojawił się kilka tysięcy lat później aniżeli jęczmień i pszenica.
Pierwsze znaleziska owsa pochodzą ze Szwajcarii z okresu brązu. Na terenach polskich pierwsze ślady owsa tj. ziarniaki owsa głuchego, pochodzą sprzed ok. 700 lat p.n.e. i odnalezione zostały w Biskupinie k. Żnina, jednak uprawa owsa na większą skalę rozpoczęła się dopiero w VIII wieku.
Owies, podobnie jak żyto jest wtórną roślina uprawną, tzn. początkowo towarzyszył uprawom zbóż jako chwast segetalny. Do Europy przywędrował razem z pszenicą z Azji i w miarę przesuwania się upraw z południa na północ kontynentu, pogarszania się warunków glebowo klimatycznych, zaczął zyskiwać na znaczeniu. Jego dominacja wśród upraw wzrastała i zaczął wypierać gatunki pierwotne. Owies siewny i głuchy są blisko spokrewnione ze sobą