Patison

Patison – odmiana dyni zwyczajnej należąca do rodziny dyniowatych. Roślina jednoroczna, pochodzi z Ameryki Północnej, do Europy sprowadzona została przez Hiszpanów.

Roślina uprawna : Uprawiany jako warzywo już przez Indian z Jukatanu i Azteków. Obecnie cieszy się popularnością w zachodniej i południowej Europie i w Rosji. Również w Polsce zdobywa popularność. Uprawia się go z nasion, owoce zbiera się po 5 tygodniach od wysiewu. Owocuje aż do pierwszych przymrozków. Jest łatwy w uprawie i odporny na choroby i szkodniki.

Sztuka kulinarna : Owoce są lekkostrawne, dietetyczne, o delikatnym smaku. Zawierają witaminę C, nieco witamin B1, B2, PP, wapń, fosfor, żelazo, magnez, karoten i pewne ilości węglowodanów. Młode mają delikatną skórkę, której nie trzeba obierać, starsze wymagają obierania. Można je dodawać do gulaszu mięsnego, oraz spożywać smażone i faszerowane. Często spotykane są patisony w postaci konserwowej – mogą zastąpić kiszonego ogórka, są smaczne i dobrze gaszą pragnienie.
Istnieją odmiany o szczególnie pięknych owocach, uprawiane jako rośliny ozdobne, tzw. dynie ozdobne.

Ogórek kiwano

Ogórek kiwano, kiwano, ogórek afrykański – gatunek ogórka. W naturze występuje w Afryce od Kraju Przylądkowego po Senegal i Sudan na północy, także Jemen na Półwyspie Arabskim.
Nazwę kiwano nadano mu w Nowej Zelandii, pochodzi ona od słów kiwi i banan, gdyż przypomina pod względem smaku i aromatu te owoce. W anglojęzycznych krajach nazywany jest też rogatym ogórkiem lub rogatym afrykańskim melonem.

Roślina uprawna. Jest uprawiane w niektórych krajach jako warzywo. Jak przystało na roślinę pochodzącą z tropików jest gatunkiem wybitnie ciepłolubnym. W Polsce może być uprawiane pod folią lub w szklarniach z nasion otrzymanych z dojrzałych owoców. W optymalnych warunkach rośnie bardzo szybko. Z jednej rośliny można otrzymać kilka-kilkanaście owoców.

Sztuka kulinarna: Miąższ o orzeźwiającym smaku, wraz ze znajdującymi się w środku nasionami spożywa się na surowo. Jego smak jest zbliżony do kiwi, melona i ogórka, a zapach do banana. Kiwano można dodawać do sałatek owocowych, deserów, ryb i owoców morza. Jest niskokaloryczny. Owoce bardzo dobrze przechowują się w mieszkaniu , stanowiąc oryginalny element zdobniczy i zachowując przez cały czas przydatność do spożycia.

Ogórek siewny

Ogórek siewny – gatunek ogórka z rodziny dyniowatych. Wywodzi się prawdopodobnie z gatunku Cucumis hardwickii dziko rosnącego u podnóża Himalajów. W Indiach uprawiany był już ok. 3 tys. lat temu, później został szeroko rozpowszechniony i obecnie znany jest we wszystkich strefach klimatycznych. Owoce ogórka siewnego wykorzystywane są powszechnie w kuchni wielu krajów. Nazwa odnosi się zarówno do rośliny płożącej, jak i jej cylindrycznych, jadalnych owoców.

Wartość żywieniowa ogórka polega głównie na smaku i usprawnianiu procesu trawienia. Owoce ogórka zawierają niewielkie ilości witamin i składników mineralnych. Pomagają w usuwaniu nadmiaru wody z organizmu i dlatego znajdują zastosowanie w dietach odchudzających. Większość składników znajduje się nie w miąższu, lecz w skórce.

Roślina uprawna. Jest uprawiany jako warzywo dla żółtych lub zielonych owoców spożywanych w postaci surowej, kiszonej, konserwowej. Należy do warzyw dyniowatych i uprawiany jest już od ok. 5 tys. lat. Pochodzi prawdopodobnie z Indii, z podnóża Himalajów.

Roślina kosmetyczna. Sok ogórkowy doskonale oczyszcza skórę i zalecany jest nawet dla skóry nadwrażliwej.

Wyka bób

Wyka bób, bób– gatunek jednorocznej rośliny z rodziny bobowatych. Obecnie nie występuje już w stanie dzikim i nie jest znane miejsce jego pochodzenia. Jest powszechnie uprawiany jako warzywo. Ma jedną odmianę – bobik, który różni się smuklejszym pokrojem, nieco wyższą łodygą, dłuższymi liśćmi i mniejszymi, niemal kulistymi nasionami, o czerwonym lub brunatnym kolorze.

Korzeń
Palowy, wrzecionowaty, mocno rozgałęziony.
Łodyga
Naga, dęta, na przekroju czterokanciasta, o wysokości do 100 cm, sinozielona, rozgałęziona jedynie u podstawy, podczas suszenia czernieje.
Liście
Również sinozielone, parzystopierzaste. Listki w 2–3 parach, w kształcie eliptycznym, o ostrym wyrostku końcowy. U nasady duże, sercowate przylistki.
Kwiaty
Motylkowe, o długości do 5 cm, białe o fioletowym żagielku i czarnych plamkach na skrzydełkach. Zazwyczaj zebrane w groniaste kwiatostany wyrastające u nasady liści.
Owoce
Strąki obłe, zwisające, osiągające do 12 cm długości i zawierające 2 do 5 nasion rozdzielonych gąbczastymi przegródkami. Nasiona soczewkowate lub nerkowate, koloru jasnożółtego lub jasnozielonego, ewentualnie brunatne,

Roślina jadalna, używana w wielu kuchniach świata.
Odmiana bobik uprawiana jest na paszę.

Nikla indyjska

Nikla indyjska – gatunek rośliny jednorocznej lub dwuletniej z rodziny bobowatych. Pierwotne obszary jego występowania to wschodnia część Indii, gdzie był uprawiany już co najmniej 3000 lat temu. Obecnie uprawiany w wielu krajach o klimacie tropikalnym, zwłaszcza na Półwyspie Indyjskim, w Afryce i Ameryce Środkowej. Najważniejsze lokalne nazwy: hindi tur dal, arhar dal; ang. pigeon pea, Congo pea; hiszp. gandul.

Roślina uprawna: zaliczana do grupy roślin strączkowych. Uprawiana na smaczne i pożywne nasiona, które do spożycia nadają się po ugotowaniu, w Indiach jako jedna z odmian dalu.
Jest też rośliną pastewną.