Pszczelarstwo to rzemiosło zajmujące się hodowlą pszczół, wywodzące się od bartnictwa. Odmiennym pojęciem jest pszczelnictwo, czyli nauka o pszczelarstwie.
Pszczoły utrzymywane są w ulach. Zbiór uli nazywany jest pasieką. W zależności od stosowanej gospodarki pasiecznej rozróżnia się pasieki stacjonarne i pasieki wędrowne. Pasieki wędrowne są przewożone w okresie wiosennym i letnim w miejsca zbierania pożytku i są jednym z podstawowych sposobów zapylania dużych upraw takich roślin jak rzepak czy gryka. Produkują miód także ze spadzi (iglastej, liściastej).
Hodowla pszczół jest zajęciem wymagającym całorocznego nakładu pracy.
Obecnie pszczoła miodna zasiedla wszystkie ekosystemy występujące na świecie, oprócz biegunów i rejonów podbiegunowych, gdzie nie występują rośliny nektaro- i pyłkodajne. Szacuje się, że na świecie w pasiekach utrzymywanych jest ok. 100 mln rodzin pszczelich, a drugie tyle żyje w stanie dzikim. We współczesnej gospodarce człowieka pszczoła miodna, to przede wszystkim zapylacz roślin uprawnych, przyczyniający się do plonowania lub znacznego wzrostu plonowania uprawianych roślin owadopylnych. Ocenia się, że działalność zapylająca pszczoły miodnej przynosi roczny dochód rzędu 250 mld euro.
matka pszczela składa dziennie 300–3000 jajeczek (poza okresem zimowym), w ciągu roku ok. 130 000, w ciągu swojego życia ok. 500 000;
rocznie pszczelarz może przeciętnie pozyskać od jednej rodziny ok. 8–10 kg miodu i ok. 1 kg wosku;
zapotrzebowanie rodziny pszczelej na pyłek: 30 kg, na miód: 90 kg;
zasięg lotu zbieraczek nie jest jednakowy. U pszczoły afrykańskiej to 500 m, a u naszych pszczół północnych i włoskich – około 3 km. Najdalej od ula odlatują pszczoły ukraińskie – do 13 km.