Głowaczek syryjski to gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych. Rodzimy obszar jego występowania to Afryka Północna (Algieria, Egipt, Maroko) i Azja Mniejsza (Arabia Saudyjska, Kuwejt, Cypr, Iran, Irak; Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja), ale rozprzestrzenił się także w niektórych krajach Europy (Hiszpania i Francja).
W Azji Mniejszej i w Syrii jest uprawiany jako roślina oleista. Zawiera około 22% tłuszczu w nasionach.
W Turcji jego nasiona są dodawane do mąki, z której wypiekany jest chleb, w celu opóźnienia jego czerstwienia.
Jest uciążliwym chwastem zbóż. Szeroko rozrastające się pędy zagłuszają zboże, a nasiona są podobne do ziarniaków pszenicy i trudne do oddzielenia podczas oczyszczania nasion. Obydwa te gatunki (pszenica i życica) w początkowej fazie swojego rozwoju są trudne do odróżnienia i rozdzielenia, ponadto próby mechanicznego zniszczenia życicy na tym etapie rozwoju doprowadziłyby również do zniszczenia pszenicy.
Głowaczek syryjski w początkowej fazie swojego rozwoju jest natomiast mechanicznie łatwy do oddzielenia od pszenicy, tworzy bowiem korzeń palowy, wyrywanie którego nie uszkadza korzeni sąsiednich roślin.