Kmin rzymski – kmin, kumin, kmin egipski, kmin pluskwi to gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny selerowatych. Prawdopodobnie pochodzi ze wschodnich rejonów nad Morzem Śródziemnym. Nie występuje już w stanie dzikim, można go spotkać wyłącznie w uprawach.
Roślina o wysokości do 0,5 metra. Liście pierzaste, złożone z nitkowatych odcinków. Kwiaty zebrane w baldach złożony z pokrywami i pokrywkami. Kwiaty promieniste, 5-krotne, o płatkach białych, czerwonych lub różowych, 1 słupek, 5 pręcików. Owoc podwójna rozłupnia z trudem rozdzielająca się na 2 rozłupki.
Sztuka kulinarna: Używany jako aromatyczna przyprawa do serów, likierów i win. Popularny w kuchni Azji Mniejszej, północnej Afryki oraz Indii.
Roślina uprawna, uprawiana od dawna. Kosz z jej nasionami znajdował się w grobowcu faraona Tutenchamona. W krajach starożytnego Wschodu była uprawiana jako roślina lecznicza i przyprawa. Roślina biblijna, wymieniona w kilku miejscach w Biblii. Z Ewangelii św. Mateusza dowiadujemy się, że Żydzi płacili świątyni podatek (dziesięcinę) m.in. kminem. W Polsce rzadko uprawiana, nie jest bowiem odporna na mróz. Na większą skalę roślina uprawiana jest w Indiach, Azji Mniejszej, Ameryce Północnej, Chile i w Europie Środkowej.
Roślina lecznicza: zawiera do 4% olejku eterycznego i flawonoidy. Owoce i ziele działają m.in. przeciwzapalnie, pobudzają serce i ośrodek oddechowy, pobudzają wydzielanie soków trawiennych, moczopędnie oraz napotnie.