Olej krotonowy (biegulcowy, krotniowy, krocieniowy, tyglowy) to olej otrzymywany poprzez tłoczenie na zimno nasion krotonu przeczyszczającego, uprawianego w południowej Azji i w Afryce. W farmacji używa się nazw Oleum Crotonis i Oleum Tiglii.
Olej krotonowy składa się w ok. 90% z kwasów tłuszczowych, w tym do 55% kwas oleinowy, do 30% kwas linolowy, do 11% kwas mirystynowy, ok. 4% kwas krotonowy i w mniejszych ilościach kwas tyglowy, kwas palmitynowy, kwas laurynowy, kwas walerianowy, kwas masłowy.
Olej krotonowy jest wrażliwy na tlen i światło, dlatego musi być przechowywany w ciemnym i chłodnym miejscu, szczelnie zamknięty. Świeżo wytłoczony olej jest żółty, w miarę starzenia się – brązowieje. Początkowo smakuje jak olej, ale po pewnym czasie staje się ostry, palący i rozgrzewający. Wcierany w skórę wywołuje zaczerwienienie, pokrzywkę, pęcherze, a nawet ropnie, co dawniej było wykorzystywane w terapii bodźcowej.
Olej krotonowy to jeden z najsilniejszych znanych środków przeczyszczających. Już kilka kropel zażytych doustnie może wywołać śmierć poprzez ostre zapalenie jelit. Stosowany był przed II wojną światową tylko przy bardzo uporczywych zaparciach stolca, doustnie 0,05 g na dawkę w emulsji z olejem rycynowym, choć już wtedy niektórzy farmakolodzy uważali go za zbyt toksyczny. Stosowany był również przeciwko tasiemcowi układu pokarmowego.
Olej krotonowy stosowany donosowo w stanach zapalnych błony śluzowej nosa kojarzony jest ze zwiększonym ryzykiem zachorowań na raka części nosowej gardła.