Akacjowy miód cedyński to regionalny produkt pszczelarski, charakterystyczny dla powiatu gryfińskiego. 22 lutego 2013 wpisany na polską listę produktów tradycyjnych.
Początki produkcji miodu cedyńskiego sięgają 2. połowy XX wieku. Podstawą stało się pięć rodzin pszczelich, które otrzymał w 1974 jeden z mieszkańców Klępicza z Produkcyjnej Spółdzielni Rolniczej w Boleszkowicach. Miód dystrybuowano w beczkach po 200 i 260 litrów. Używano i używa się nadal uli wielkopolskich – dwunastoramkowych w pasiece wędrownej. Jest ona ustawiana na terenie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego i jego otuliny, najczęściej w rejonie Starej Rudnicy. Park charakteryzuje się licznie występującym drzewostanem robiniowym.
Miód musi posiadać konsystencje płynną i barwę jasno-słomkową, przezroczystą. Po dłuższym czasie (niecały rok) może ulegać krystalizacji. Wykręcony miód musi być dojrzały, czyli jeżeli ⅔ plastrów jest zasklepionych, to znaczy, że jest woda odparowana w takiej ilości, że miód nie sfermentuje (z wywiadu etnograficznego z mieszkańcami Morynia).