Głodówka, głodówka lecznicza to metoda stosowana w medycynie alternatywnej polegająca na okresowym całkowitym zaprzestaniu spożywania pokarmów (przyjmuje się tylko płyny). Termin głodówka jest stosowany zamiennie z postem lub leczniczym postem.
Głodówka w medycynie jest rozumiana inaczej, bo nie jako całkowite zaprzestanie spożywania pokarmu, a jako zastosowanie diety skrajnie ubogiej energetycznie. Była dawnej stosowana w medycynie jako element leczenia skutków otyłości lub element przygotowania osób otyłych do operacji. Przyjmuje się, że wartością graniczną czasu stosowania tego rodzaju diety jest 168 dni. Pojęciem szerszym, w którym zawiera się zarówno całkowite zaprzestanie przyjmowania pokarmów, jak i zastosowanie diety skrajnie ubogiej energetycznie, jest głodzenie, definiowane jako proces, w którym ilość dostarczanych składników odżywczych nie zaspokaja zapotrzebowania organizmu.
Zaprzestanie spożywania posiłków przez okres dłuższy niż ten, do którego organizm jest fizjologicznie przystosowany, uruchamia mechanizm adaptacyjny, który działa przez okres od dwóch do trzech tygodni.
W potocznym znaczeniu lub w znaczeniu medycyny niekonwencjonalnej głodówka zaczyna się po ostatnim posiłku, natomiast w znaczeniu medycznym głodówka zaczyna się po wyczerpaniu zapasu glikogenu w wątrobie i mięśniach.
Mimo że współczesna medycyna wyklucza stosowanie głodówki ze względu na ryzyko wystąpienia gwałtownego pogorszenia stanu zdrowia, jej rzekome zalety są opisywane w publikacjach niemedycznych. Zaprzestanie spożywania posiłków na czas dłuższy niż okres, do którego człowiek jest przystosowany, stanowi zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia głodującego, ponieważ prowadzi do zachwiania równowagi elektrolitycznej, spadku masy mięśniowej i może zwiększać ryzyko występowania dny moczanowej.