Rdest ptasi – ( Polygonum aviculare )
Jest popularnym chwastem występującym we wszystkich rodzajach upraw, możemy go spotkać również na podwórzach i przydrożach oraz nad brzegami rzek. Rdest jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią. Kwitnie od czerwca do października, niewielkimi białawo lub czerwonozielonymi kwiatami.
Inne nazwy: świńska trawa, podróżnik, drutowiec, wróble języczki, bzdziorst.
Surowce lecznicze
W celach leczniczych wykorzystuje się ziele rdestu ptasiego.
Substancje lecznicze
Rdest ptasi zawiera dość dużo rozpuszczalnej krzemionki, flawonoidy, olejek eteryczny, kwasy organiczne, garbniki, sole mineralne i witaminę C.
Zbiór i konserwacja
Zbierać ulistnione, niezdrewniałe szczyty pędów na początku kwitnienia w sierpniu i wrześniu. Ścinać nożem, nożycami lub kosą. Liście rdestu pokryte białymi plamami nie nadają się do zbioru. Suszyć należy w miejscach przewiewnych, ocienionych, lub w suszarniach.
Działanie;
moczopędne, poprawiające przemianę materii, przeciwzapalne.
Związki czynne zawarte w rdeście zwiększają wydalanie moczu, a z nim szkodliwych produktów przemiany materii. Zapobiegają krystalizacji związków mineralnych w drogach moczowych, a tym samym powstawaniu i wzrostowi kamieni moczowych. Rdest polecany jest szczególnie w leczeniu i zapobieganiu kamicy szczawianowej i fosforanowej.
Rdest ptasi pobudza wydalanie z organizmu toksyn. Ponadto działając przeciwzapalnie w drogach moczowych niszczy bakterie będące przyczyną tych zapaleń. Rdest niszczy także bakterie w przewodzie pokarmowym. Rdest może tamować niewielkie krwawienia w drogach rodnych i przewodzie pokarmowym. Wpływ wyciągów tego ziela na naczynia jest znaczny – zmniejszają łamliwość i przepuszczalność ścian naczyniowych.
Rdest ptasi przez medycynę ludową uważany jest za lek przeciwcukrzycowy.
Ziele to może być wykorzystywane w leczeniu zapaleń dróg oddechowych, zapaleń gardła, angin i nieżytów oskrzeli.
Stosowane zewnętrznie wyciągi z rdestu przyspieszają gojenie się ran. owrzodzeń i oparzeń.
Rdest może być polecany ludziom w wieku podeszłym, bowiem „opóźnia” starość przeciwdziałając demineralizacji kości.