Sylwoterapia, drzewoterapia, drzewolecznictwo to metoda według której przebywanie w obecności drzew i krzewów pobudza organizm do samoleczenia w przypadku osób chorych. Działanie lecznicze lasów nie zostało jednoznacznie potwierdzone. Przeglądy systematyczne wyników tysięcy badań naukowych, wykonywanych jednak nie zawsze zgodnie z zasadami RCT, pozwoliły stwierdzić, że oddziaływanie środowiska leśnego może być korzystne (hipoteza nie została odrzucona) i badania powinny być kontynuowane po usunięciu wad metodologicznych. Stwierdzono również, że zalecanie pacjentom terapii leśnej powinno być rozważane przed ich zakończeniem, ponieważ ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest niskie, a zwiększenie aktywności na świeżym powietrzu często bywa wskazane.
Sylwoterapia jest zaliczana do metod naturoterapeutycznych wraz z hortiterapią, terapią naturalną wg Kneippa czy terapią oceaniczną (przebywanie na pokładzie statków lub nad brzegiem mórz/oceanów).
Badania nie wykazały, że metody naturoterapeutyczne mają działanie lecznicze w przypadku chorób człowieka (z wyjątkiem terapii osób z fobiami prostymi, np. szum lasu lub fal morskich może być wykorzystywany w terapii fonofobii), jednak przebywanie w lesie (nad brzegiem morza lub np. w górach) może mieć korzyści w kontekście przeciwdziałania chorobom cywilizacyjnym. Mechanizm działania prozdrowotnego polega zarówno na mniejszym narażeniu na czynniki chorobotwórcze takie jak smog, obecność ozonu, hałas, stres, jak i na czynniki pozytywne takie jak większe natlenienie, większa wilgotność powietrza (analogicznie w terapii oceanicznej). Elementem istotnym są również czynniki redukujące objawy stresu, takie jak oddziaływania estetyczne, szum drzew czy obecność w powietrzu lotnych związków aromatycznych.
Sylwoterapia, podobnie jak hortiterapia oraz zooterapia, wykorzystywana jest także do rewalidacji dzieci upośledzonych umysłowo.
Mimo braku podstaw naukowych, pseudoterapeuci zalecają, by do leczenia różnych schorzeń, np. reumatycznych wykonywać dotykanie, głaskanie, przytulanie się odkrytymi częściami ciała np. czołem, dłońmi, bosymi stopami i plecami.