Rumianek pospolity – ( Matricaria chamomilla )
Rumianek jest rośliną pospolitą w całym kraju. Rośnie jako chwast zbóż i roślin okopowych, przeważnie na glebach wilgotnych, gliniastych.
Roślina jednoroczna, kwitnie od maja do lipca.
Występuje w całej Europie, Ameryce i Australii. Rumianek jest uprawiany w wielu krajach, m.in. w Polsce, w Niemczech, Francji, Bułgarii i na Węgrzech.
Inne nazwy: rumianek lekarski, rumianek drobny, rumianek polny, rumianek zwyczajny, maruna, marunka, kamelki.
Surowce lecznicze
W celach leczniczych używane są koszyczki kwiatowe.
Substancje lecznicze
Głównymi związkami o właściwościach leczniczych w rumianku są: olejek eteryczny, który składa się z azulenu, związku seskwiterpenowego i flawonoidy, ponadto goryczki, związki żywicowe, cholinę, kwasy organiczne, węglowodany i substancje śluzowe.
Zbiór i konserwacja
Koszyczki kwiatowe rumianku zrywa się w miarę dojrzewania w dni pogodne, suche. Do suszenia należy rozkładać cienką warstwą. Przechowywać w szczelnie zamkniętych pudełkach.
Działanie;
przeciwzapalne, rozkurczowe, wiatropędne.
Od dawna jest znany i ceniony wpływ związków czynnych zawartych w rumianku na działanie przewodu pokarmowego. Właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne oraz przeciwuczuleniowe rumianku mogą być wykorzystane w leczeniu nieżytów żołądka i jelit, w leczeniu zaburzeń po przyjmowaniu silnych leków np. antybiotyków. Ponadto rumianek jest pomocny w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, a także w przypadkach dolegliwości żołądkowych pierwszego okresu ciąży. Rumianek może być stosowany przy braku łaknienia i w zaburzeniach trawienia, pobudza bowiem wydzielanie żółci i zapobiega nadmiernej fermentacji w jelitach.
Flawonoidy i pochodne kumaryny mają działanie przeciwskurczowe i wiatropędne, co może być korzystne w przypadkach wzdęć brzucha, kolek, a także bólów spowodowanych infekcjami dróg moczowych.
Rumianek stosowany na skórę i błony śluzowe może być pomocny w leczeniu stanów zapalnych, owrzodzeń, ran, oparzeń zarówno słonecznych jak i po naświetlaniach promieniami Roentgena. Rumianek jest cenny w leczeniu zapaleń jamy ustnej i gardła, angin, zapaleń zatok obocznych nosa, a także zapaleń błon śluzowych dróg rodnych. W zapaleniach spojówek oczu, zapaleniach rogówki i tęczówki, w zapaleniach ropnych i alergicznych korzystne jest stosowanie rumianku.
Stosowanie rumianku nie wywołuje działań ubocznych, dlatego jest polecany w leczeniu niemowląt. Podawać go należy wtedy, gdy niemowlę cierpi na kolki jelitowe, bóle brzucha, jak i wtedy, gdy wyrzynają mu się zęby, gdyż rumianek posiada również łagodne działanie uspokajające.
Preparaty rumianku znalazły szerokie zastosowanie w kosmetyce, wchodzą w skład szamponów, kremów, płynów do kąpieli.