Wrotycz pospolity – ( Tanacetum vulgare )
Roślina ta występuje dość pospolicie w naszym kraju. Rośnie na leśnych polanach i na nieużytkach, na zboczach wzgórz i nasypach kolejowych. Lubi miejsca słoneczne. Wrotycz występuje w całej Europie oraz na Syberii. Kwitnie od lipca do września żółtymi kwiatami. Ziele to ma silny zapach przypominający kamforę.
Surowce lecznicze
W celach leczniczych zbiera się koszyczki kwiatowe bez ogonków i liście.
Substancje lecznicze
Wrotycz zawiera dość dużo olejku eterycznego, ponadto flawonoidy, goryczki i garbniki.
Zbiór i konserwacja
Kwiaty i liście wrotyczu należy zbierać na początku kwitnienia i suszyć szybko w miejscach ocienionych, przewiewnych. W suszarniach temperatura nie powinna być wyższa niż 30°C.
Działanie;
przeciw pasożytnicze, przeciwko wszawicy.
Doustnie podane sproszkowane kwiaty wrotyczu, o dużej zawartości olejku eterycznego, działają przeciw pasożytniczo. Niszczą pasożyty przewodu pokarmowego o obłym kształcie ciała, jak np. glisty i owsiki. Stosowane zewnętrznie wyciągi alkoholowe niszczą wszy głowowe, łonowe oraz świerzbowce.
Gorzkie substancje zawarte w zielu wrotyczu pobudzają wydzielanie soków żołądkowych.
Uwaga! Zbyt duże dawki preparatów wrotyczu są szkodliwe dla ludzi i zwierząt i mogą być przyczyną zatruć.
Zatrucie doustnie spożytym wrotyczem może objawiać się w postaci podrażnienia przewodu pokarmowego, a także zawrotami głowy, kurczami łydek oraz pobudzeniem układu nerwowego aż do utraty przytomności włącznie. W związku z tym nie powinno się podawać wrotyczu ludziom z ostrymi nieżytami żołądka i jelit, z chorobami wątroby i nerek, kobietom w ciąży i małym dzieciom.